کارکرد قدرت نرم ایالات متحده آمریکا در جنگ خلیج فارس (2003-2010)

اصطلاح قدرت نرم شاید واژه ی تازه ای باشد ولی کارکرد آن قدیمی است و کشورهای قدرتمند اروپایی همچون انگلستان، فرانسه و... در قرون گذشته آن را به کار می بردند. از نظر سیر تاریخی؛ قبل از عصر اطلاعات، قدرت سخت گفتمان غالب و مسلط بر مناسبات داخلی و بین المللی کشورها بوده است. البته هنوز هم بعضی کشورها از این گفتمان استفاده می کنند اما با ورود به عصر اطلاعات رفته رفته گفتمان سخت اهمیت و کارکرد خود را از دست داده و جای خود را به گفتمان نرم مبتنی براقناع ترجیحات دیگران می دهد به این خاطر که با پیشرفت تکـنولوژی، انقـلاب اطلاعات و جهانی سازی، دیگر مرزهـای خودی و محـلی کم رنگ شده و می توان با استفاده از تکنولوژی نیازهای افکار عمومی و مخاطبان را برآورد نمود. با عنایت به اینکه ایالات متحده آمریکا در زمینه استفاده از قدرت نرم از جمله کشورهای نسبتاً دیر آمده می باشد ولی با در پیش گرفتن یک سیاست داخلی و خارجی متوازن هم اکنون علاوه بر در اختیار داشتن پیشرفته ترین - نه بزرگترین – نیروی نظامی جهان که پیشرفت آن با گام های سریع و بلند ادامه دارد، ازلحاظ قدرت نرم نیز کلاس خاصی دارد و در این زمینه هیچ کشوری داری امکانات آمریکا نیست و این کشور با استفاده از جدید ترین ابزارها و تکنیک ها در جهت افزایش قدرت نرم خود تلاش می کند تا بتواند با صرفه هزینه کمتری به اهداف و منافع خود دست پیدا کند که به عنوان نمونه می توان به استفاده این کشور از قدرت نرم در جنگ سوم خلیج فارس اشاره نمود به طوری که اگر جنگ سوم خلیج فارس را به یک کوه یخی تشبیه کنیم فقط قسمت نظامی آن بالای آب بود و دیده می شد اما قسمت بزرگ تر آن زیر آب بود که با تارو پودهای نرم افزاری و روانی به هم دوخته شده بود.